225243 No'lu Öğrenci
Felsefe 4044 - Onurlandırma Konuşması
2. Dönem Lisans Tezi

İnsanlar yüzyıllar boyunca en büyük soruların - kimiz biz? nereden geliyoruz? tanrı gerçekten var mı? "çocuklar" gerçekten küçük mü, yoksa ufak olduklarından ötürü itici ve sinir bozucu bulunup uzak mı tutuluyorlar? - cevaplarını aradı. Bu sorulardan bazıları hiçbir zaman cevaplanamayacak. Fakat ben son ve en önemli soruya insanlığımıza sıkıca tutunarak cevap bulabileceğimize inanıyorum. İlk ve son defa bu merak uyandıran gizeme cevap veriyorum. Sevgili okuyucularım, sizlere cevabımı alçakgönüllülükle sunuyorum: hiçbiri. Aslında "çocuklar" dördüncü boyuta ait varlıklarca insanları sinirlendirmek ve rahatsız etmek üzere uzay-zamanı dokusu aracılığıyla yaratılmış aksaklıklar, büyük ölçülü kozmik ilüzyonlardır.

Bu yapbozun ilk parçası olan "çocukların" kökeni en beklenmedik noktada - neredeyse eşit derecede gizemli varlıklar olan "ebeveynler" veya "çocuk sempatizanları" - çözümlenebilir. Gerçekten de çoğunluğun nefret ettiği ve kusurlu gördüğü bu yarı-insan grubu bazı zamanlar "çocuk" türünün sırlarını ortaya çıkarma konusunda yardımcı olabilir. Hoope ve Milhouse'un yazmış olduğu ünlü "Bebekler Nasıl Oluşur" ve benzeri araştırmalar, "annenin" (kadın ebeveyn), "direnme" yetisi kazanana kadar çocuğun gerek duyduğu "her çılgınlığı yapma" zorunluluğunu kanıtlamış bulunuyor. Kadın sempatizanların,"her çılgınlığı yapma" durumu ile var olma düzleminde "direnme" yetisi kazanmaya başlamaları için çocuklara işitsel ve kokusal anlamda sinyal vermekte olduğu açıktır.

Çocukların "ne olduğu" konusundaki kanıt reddedilemez olsa da, var olma düzlemindeki hareketlerinin arkasında yer alan motivasyonları hala şaşırtıcı bir soru olarak kalmakta. Belki de çocuklar kötü niyetli bir figürden başka bir şey değiller ve kendileri veya daha üst bir varlığı kullanıp, ondan beslenen, kozmik bir güç kullanıyorlar. Ya da aradığımız yanıt bundan çok daha tuhaf bir şey.